RECENZJA: Co z tą szkołą?

Jest to ostatnia książka, którą mi się udało przeczytać zanim musiałam zrobić sobie przerwę na sprawy przeprowadzkowo-remontowe. Pochłonęłam ją z wypiekami na twarzy, ale w całym tym rozgardiaszu dookoła, zapomniałam się podzielić opinią i wrażeniami, dlatego bardzo się cieszę, że w fejsbukowej ankiecie, Czytelnicy zagłosowali, że chcieliby poczytać recenzję tej książki.

Więc o to i ona! 😀

KIM JEST AUTOR?

Tym razem, chciałabym zacząć od odpowiedzi na pytanie dotyczące autora. W wielkim skrócie, Joachim Bauer jest niemieckim neurobiologiem i psychiatrą, który zajmuje się badaniami dotyczącymi zdrowia i kondycji psychicznej nauczycieli.

O CZYM JEST TA KSIĄŻKA?

„Co z tą szkołą?” swoją premierę miała w 2008 roku, ale polskiego tłumaczenia doczekała się dopiero w 2015 roku. Wbrew pozorom, jest nadal bardzo aktualna już od 11 lat i myślę, że ten stan rzeczy nie ulegnie tak szybko zmianie. Joachim Bauer, na jej kartach dzieli się swoimi spostrzeżeniami i podpowiedziami, które mają pomóc głównie nauczycielom (i rodzicom), a także pokazać im, że zmiany w szkolnictwie są możliwe, a nawet bardzo potrzebne do tego, aby szkoła stała się nowoczesnym miejscem, które będzie pasowało do obecnych czasów.

DLA KOGO JEST TA KSIĄŻKA?

Tak naprawdę dla każdego. Poleciłabym ją głównie nauczycielom, niezależnie od tego jak długo już wykonują swój zawód, jednakże przede wszystkim polecam ją przeczytać młodym osobom, które dopiero rozważają pracę w szkolnictwie.

Ci doświadczeni znajdą w niej wiele informacji dotyczących budowania relacji i być może książka zmusi ich do refleksji nad swoim stylem nauczania i podejściem do nauczania i pracy w szkole. Natomiast młode osoby (być może już studenci), docenią tą książke za podpowiedzi, których prawdopodnie nie usłyszą podczas studiów. Ponadto, autor niejako zmusi ich do tego, aby dokładniej przemyśleli swój wybór, tak aby byli go pewni na sto procent.

Rodzice również znajdą w niej coś dla siebie. Dlatego jeśli nie jesteś nauczycielem, a jesteś rodzicem, to także polecam Ci przeczytać tą książkę. Pomoże Ci ona zrozumieć, jak wiele możesz osiągnąć we współpracy z nauczycielami i swoimi dziećmi.

KIEDY PO NIĄ SIĘGNĄĆ?

Po części na to pytanie udało mi się odpowiedzieć już we wcześniejszej wypowiedzi, jednakże doprecyzuję tu jeszcze raz. Każdy czas jest dobry aby po nią sięgnąć, ponieważ niezależnie od tego czy jesteś dopiero studentem, kończysz studia, zacząłeś swoją pierwszą pracę, pracujesz w szkole 5 lat czy jesteś już przed emeryturą, to w tej książce znajdziesz coś interesującego i wartościowego. Chodzi mi głównie o dostrzeżenie możliwości zmiany na lepsze i dostrzeżenie potrzeb zarówno ucznia, jak i swoich (a niestety nauczyciele są znani z tego, że bardzo często angażują się w życie i sprawy uczniów, kosztem własnego życia i zdrowia).

JAK JĄ CZYTAĆ?

Polecam czytać ją z przerwami i robiąc notatki lub zakreślając istotne dla Ciebie fragmenty. Chodzi mi o to, aby łatwo było Ci wrócić do ważnych rzeczy, nad którymi być może będziesz potrzebował się zastanowić.

JAK ZBUDOWANA JEST TA KSIĄŻKA?

Każdy z 7 rozdziałów, rozpoczyna się przysłowiem, które jest niejakim podsumowaniem go lub zwróceniem uwagi na tematykę w nim poruszoną. Wyjątkowo jestem zaskoczna brakiem jakiegolwiek wstępu do lektury, ale nie przeszkadza mi to jakoś zbytnio. Ponadto, książka obfituje w liczne przypisy i mówiąc liczne mam na myśli liczbę 164. Robi to wrażenie gdy dodam, że cała książka składa się z około 160 stron. Niemniej jednak, polecam czytać te przypisy, ponieważ dzięki nim, lektura jest po prostu bardziej zrozumiała 🙂

JAKIE TREŚCI MOŻESZ ZNALEŹĆ W KSIĄŻCE?

Książka składa się z 7 rozdziałów, w których autor rozważa i dzieli się swoją opinią, podpowiada co można zrobić w danej sytuacji, oraz opisuje jak wygląda to w Niemczech. Postaram się lekko streściś poszczególne rozdziały, ale bez obaw, nic nie zaspojleruję! 🙂

• RODZIAŁ 1 – Zrozumieć uczniów – ,,neorobiologia szkoły” – jak sam widzisz jest to rozdział poświęcony uczniom i próbach zrozumienia ich motywacji, zachowań, toku myślenia. Pierwszy rozdział jest idealnym wstępem do kolejnych rozdziałów z tej książki, ponieważ pokazuje, że to właśnie uczniowie w systemia nauczania są najważniejsi, a niestety poprzez nadmiar papierologii zapomina się o tym całkowicie. Autor stara się pokazać, że nawiązywanie relacji z uczniami jest istotne dla ich procesu nauki, a także dla radzenia sobie z różnymi szkolnymi sytuacjami. Nie chcę tu za bardzo spoilerować, ale chciałabym podkreślić najważniejszą myśl z tego rozdziału, że uczniowie są odbiciem nauczycieli i to od nas zależy, czy będą w stanie rozwinąć drzemiący w nich potencjał czy też całkowicie go zmarnować.
• RODZIAŁ 2 – Szkoły – miejsca budzące zgrozę czy „szklarnie przyszłości” – w tym rozdziale, autor zgrabnie opisuje miejsca, w których uczniowie spędzają większość swojego życia. Nie ma co ukrywać, nie jest to słodki opis chwalący ideę szkoły, ale pokazanie wad i rzeczy, które zdaniem Joachima Bauera wymagają naprawy. Ponadto, z tego rozdziału dowiesz się o zasadach pedagogicznych, o tym jak rozbudzić radość życia oraz o tym, że pośpiech, presja i brak etatów dla nauczycieli nie jest dobrym budulcem relacji w szkole. Rozdział ten bardzo zmusza do refleksji, przynajmniej było tak w moim przypadku, i zastanowienia się nad tym jak powinna wygląda idealna szkoła (nie chodzi mi o wygląd! 😀 ).
• RODZIAŁ 3 – Nauczyciele – ten rodział powienien przeczytać każdy (nie tylko nauczyciel). Możesz wynieść z niego wiele istotnych kwestii, zwłaszcza o tym, co jest tajemnicą sukcesu nauczania (według autora). Dowiesz się również dlaczego dobre relacje zarówno z uczniami, rodzicami i innymi nauczycielami są ważne. Jeśli jesteś studentem pedagogiki lub początkującym nauczycielem, to autor podpowie Ci najważniejszą rzecz, której nie dowiedziałeś się na studiach, a mianowicie, jak być dobrym nauczycielem i jak zachować swój styl nauczania w systemie, który ciągle Cię ogranicza. Ważną rzeczą, którą także możesz wynieść z tego rozdziału jest balans pomiędzy życiem zawodowym oraz prywatnym, dzięki któremu unikiesz wypalenia zawodowego.
• RODZIAŁ 4 – Wybór zawodu i kształcenie nauczycieli – ten rozdział polecam dokładnie przeczytać wszystkim, którzy zdecydowali się wybrać na studia pedagogiczne lub myślą o zostaniu nauczycielem. Wyniesiesz z niego wiele znaczących informacji, z którymi na pewno nie zapoznali Cię na studiach. Ponadto, autor zredagował 12 wskazówek o tym, jak jego zdaniem powinno wyglądać wystąpienie (czyt. lekcja) przed klasą. Aż trudno się z nimi nie zgodzić. Ogólnie główną myślą tego rodziału jest to, aby być pewnym wykonywanej pracy pomimo jej wielu zalet, ale także licznych problemów, które z pewnością nauczyciel napotka na swojej drodze.
• RODZIAŁ 5 – Rodzice – rozdział przeznaczony głównie dla rodziców, ale Bauer, opisuje w nim porady, które nauczyciel może przekazać rodzicom swoich wychowanków. Autor niejednokrotnie podkreśla znaczenie dobrych relacji pomiędzy nauczycielami-rodzicami-uczniami, bo dzięki ich współpracy i rozmowom o problemach i trudnościach w życiu i w szkole, można osiągnąć więcej już we wczesnych latach życia dzieci.
• RODZIAŁ 6 – Polityka, nauka i problem gwarancji wysokiej jakości nauczania – ten rozdział może wzbudzić wiele emocji, zwłaszcza po kwietniowym strajku nauczycieli w Polsce. Bauer opowiada się za tym, że nauczyciele powinni mieć sprzyjające warunki pracy (wyposażenie sal lekcyjnych), powinni być odpowiednio motywowaniu i doceniani, a tażke wspierani w ich chęciach dokształcania się. Szkolnictwo aby lepiej funkcjonowało, musi przejść zmiany, dzięki którym przygotowanie uczniów do życia w XXI wieku będzie zdecydowanie lepsze.
• RODZIAŁ 7 – Młodzi ludzie, szkoła i nasz kraj – w ostatnim rozdziale, dowiesz się co to jest „system lustrzany” i jak powinien on prawidłowo funkcjonować w procesie wychowywania dzieci. Bauer podkreśla również, ogromną wagę udziału rodziców właśnie w tym procesie.

CO PODOBAŁO MI SIĘ W KSIĄŻCE?

Zdecydowanym plusem tej książki jest to, że dotyczy ona sąsiadującego z Polską państwa – Niemiec, które nie są dla nas tak obce, nieznane i inne jak na przykład Stany Zjednoczone. Spokojnie, już wyjaśniam o co mi chodzi. A mianowicie, łatwiej jest nam wczuć się w sytuację jaka panuje w Niemczech niż w tą zza oceanu.

Ponadto, podoba mi się też to, że wskazówki, które zawarł w niej autor są ciągle aktualne i wyjaśnione w przystępny sposób. Kolejną zaletą jest również chęć przekonania młodych osób (i nietylko) aby dokładnie upewnili się co do wymarzonej przez nich drogi życiowej aby ich przyszła praca sprawiała im przyjemność, a nie stała się ogromnym rozczarowaniem. Co więcej, autor nie boi się powiedzieć, że zmiany powinny również dotyczyć szkolnictwa wyższego, które w głównej mierze jest odpowiedzialne za przygotowanie młodych osób do zawodu nauczyciela, a póki co nie zawsze absolwenci uczelni wyższych są odpowiednio przygotowani do przyszłej pracy.

Z rzeczy mniej istotnych, bardzo wygodnie czyta się tą książkę, ponieważ wykorzystano przyjemną dla oka czcionkę 🙂

CO NIE PODOBAŁO MI SIĘ W KSIĄŻCE?

Jedyne do czego mogę się doczepić to to, że autor ma bardzo negatywne podejście do gier wideo i ich wpływu na rozwój dzieci. Z niektórymi wysuniętymi przez niego wnioskami się zgadzam, jednakże ogólnie, trochę mnie razi takie podejście do tego tematu.

Ogólnie autor nie udziela porad wprost, co dla niektórych może być minusem. Zależy mu na tym, aby czytelnik samodzielnie podejmował decyzje, podczas gdy on wskazuje możliwe rozwiązania lub sposoby.

REASUMUJĄC…

Uważam, że książka jest jak najbardziej godna polecenia i uważam, że powinineś po nią sięgnąć, ponieważ możesz się wiele dowiedzieć o sobie i swoim podejściu. Z pewnością, zmusza do refleksji i zostaje w pamięci na dłużej. Czyta się ją przyjemnie, bo autor nie używa naukowego słownictwa, a nawet jeśli mu się zdarzy, to zostaje to dokładnie wyjaśnione w przypisie 🙂

Mam nadzieję, że udało mi się odpowiedzieć na wszystkie możliwe pytania dotyczące książki. Jestem bardzo ciekawa czy miałeś ją już w swoich rękach. Jeśli tak, to podziel się swoją opinią w komentarzu! 🙂

I standardowo, jeśli masz ochotę być na bieżąco z książkami, które warto czytać, to:

A póki co, trzymaj się ciepło!

Jeśli podoba Ci się to co robię